Bütün olumsuzluklar olumlular bittikten sonra meydana çıkar.. bütün kötüler iyiler gittikten sonra cıkar ortaya, güzellikler kaybolunca çirkinlikleri görmeye başlar gözlerimiz mesela. Hep bir gitmek bitmek eylemi hep bir son.. yeni başlangıçlar bırakan son. Aslına bakalırsa hiçbir şey son bulmuyor, varolan bir başka şeye evriliyor bazen tam zıttına bazen dengine bunu görmek yıllarımızı alıyor bazen saniyelerimizi.. Bir çift gözün gördüğü sonsuzluklar. Bittiğini sandığımız ama bitmeyen. kaybolduğumuzu sandığımız aslında elimizden tutan müthiş düzen. Bir çift güzel sözün dilden döküldüğünü dökülürken içimize ışık saçtığı o nadide sözler. Candan söylediğinde hayata bağlayan bir çift söz. Nefes aldıran o bir çift söz. Gözün gördüğünden, duyduğu o bütün ruhu huzura boğan bir çift söz. Bazen fısıltıtır zor işitilir bazen bir haykırıştır her yerde yankılanır gelir kalbinin üstünde durur kazanılmış en değerli madalyon gibi..
Bu kadar basittir aslında hayata dokunmak bir çift gören göz ve bir çift güzel söz.
güzel günler, çıkmaz sokakta ilerlediğini farkedip, geriye doğru adımlar attığında gelirler… yani sen, kendine ağlamayı hak görmeyip, onuzlar hafif, makul bir seçimle, sade ve sadece gülmeye izin verdiğinde! huzur bzen saate bakmadan yaşamak, bazen saate baka baka akşam yemeğini beklemek, bazen de müstakil evinin önüne dizdiğin peynir zeytin yağ tenekelerine dikilmiş çiçeklerdedir…
İlk Yorumu Siz Yapın